
Bir haftalık güneydoğuanadolu seyahatinin ardından hak ettiğim iki iğnenin acısı geçip, avuç avuç içilen ilaçlar tesir edince, Rabbim de şifa verirse, izni ile tekrar aranıza dönmeyi arzu ediyorum.
Ve ardından Fenerbahçe Parkı.. Çok merak ettim 'bu kadar yol aldığımıza değecek mi' diye. Çok geçmeden zihnimdeki soru yerini 'Şimdiye kadar nasıl haberim olmaz bu mekandan' eseflerine bıraktı..
Öğlene doğru bulutlarun arasından parlayan güneş, sıcak basmadan eve dönmenin iyi olacağını hatırlattı.Tefekkür hanesine yeni kareler ekledim, unutmamak için de bloğa yükledim.
O gün Başbakanımız miting için kentimizdeydi.Kazlıçeşmede görememiş olabilirim fakat şimdi ev sahibi sayılırım gitmesek ayıp olur değil mi.
Annemin benim için ayırdığı kayısı dalı.Tabi biz onları bütün bir yıl unutmamak için reçel yaptık.
Burada sekiz arkadaş, yıllardır yaptığımız gibi sabahın dokuzunda buluşup geleneksel pikniğimizi yaptık.
Kuğular..Ördekler..İnsan cenneti daha da merak ediyor.
Güvercin kafesinin önünde cinsini bilmediğim, kuyruğu şahane bir güvercin..
--------